فیلمهایی در ستایش دیوانگی

دیشب که فیلم مردبارانی را نشان داد و من قسمتهایی از ان را دیدم به نظرم رسید که یک سری از فیلمها در دهه های اخیر ساخته شده که نوعی ستایش درباره حالت دیوانگی دارد. از آن جمله فارست گامپ با بازی تام هنکس که اسکار هم گرفته. همین مرد بارانی با بازی داستین هافمن که اسکار گرفته . من سام هستم با بازی شان پن . و روز هشتم که اسم هنرپیشه هایش را یادم نیست. نمیدانم ساخت این نوع فیلمها را بعنوان منطق گریزی نامناسب تفسیر کنم یا بعنوان فرار انسان خسته شده از منطق یکنواخت حاکم بر زندگی ما؟